Mijn naam is Barbara, geboren in 1982 en opgegroeid in een dorpje in de Kempen. Ik studeerde psychologie aan de KUL. Reizen en avontuur zat altijd al in m’n bloed, dus na m’n studies trok ik samen met m’n lief Lode, intussen m’n man, voor 8 maanden naar Zuid-Afrika voor vrijwilligerswerk en een rondreis. Daarna settelden we ons in het Leuvense en ging ik aan de slag als psycholoog. Ik wilde altijd al mama worden, maar het pad daarnaartoe ging helaas niet vanzelf. Er kwamen fertiliteitsbehandelingen aan te pas, en mijn eerste zwangerschap liep mis. Maar in maart 2011 bleek ik dan toch zwanger en in november werd ik mama van een dochtertje Sia. Daar werd al de kiem gelegd voor mijn interesse in alles wat met geboortes te maken had, want haar geboorte verliep niet zoals ik dat had gehoopt. Toen ik 1,5 jaar later terug zwanger was, deze keer veel vlotter en met minimale hulp, was ik dan ook vastbesloten het anders aan te pakken. En zo geschiedde. Ditmaal ging het zo vlot dat mijn tweede dochter Rosanne bijna in de auto geboren was op de eerste en winterse schooldag van 2014. Het werd een krachtige poliklinische bevalling en geboorte, en ik leefde nog weken op wolken.

In 2016, na 10 jaar met veel liefde en passie als psycholoog te werken, trok ik met m’n gezin naar het buitenland waar m’n man ging werken. We woonden achtereenvolgens in Amerika en in Trinidad & Tobago. Het was daar, op dat Caraïbisch eiland, dat we verrast werden met de komst van ons derde kindje,  een zoontje genaamd Ilya dat we in de zomer van 2019 verwelkomden.  Dankzij de intensieve voorbereiding doorheen mijn zwangerschap werd dit mijn mooiste en meest krachtige bevalervaring, deze keer Mama Toto Birth Center, een klein geboortecentrum, met mijn vroedvrouw, een assistent-vroedvrouw en een doula. Deel van mijn voorbereiding tijdens de zwangerschap was het bekijken van films, documentaires en foto’s van geboortes, grotendeels op instagram. Een wereld die voor me openging. Zo kon het dus ook!  Last minute vonden we nog een newborn fotografe die de geboorte wilde fotograferen, waar ik zelf echt van droomde, maar uiteindelijk geraakte ze er niet op tijd, en werd manlief aangesteld als fotograaf van dienst. Beter dat dan geen foto’s! De geboorte was helemaal wat ik gehoopt had, de kers op de taart en een geschenk waar we beiden de vruchten van plukken.

In 2020 keerden we terug naar België, met de bedoeling dat ik terug als psycholoog zou gaan werken. Maar de corona crisis zorgde voor een kink in de kabel bij de tewerkstelling van m’n man, en uiteindelijk werd er besloten dat hij een andere job zou gaan doen aan de andere kant van de wereld. Het zou de bedoeling zijn dat we in de zomer van 2021 daarheen zouden verhuizen met ons gezin. Hoewel er ontelbare ongelooflijk mooie kanten zijn aan het fulltime moederen en huisvrouw-zijn, voelde ik dat ik er behoefte aan had om zelf terug een bezigheid te vinden die me voldoening en uitdaging zou geven, en die ik ook in het buitenland zou kunnen doen. Fotografie boeide me al sinds mijn jeugdjaren, ik fotografeerde al jaren met de manuele instellingen van m’n camera, en in Trinidad had ik een cursus fotografie gevolgd om ook de technische kant beter onder de knie te krijgen. Intussen was ik geboeid blijven kijken naar de vele geboortefotografie accounts op instagram. En zo vielen plots alle puzzelstukjes samen toen ik een cursus geboortefotografie zag bij het Amerikaanse ‘Birth Becomes You’, een echte leider op vlak van geboortefotografie.  Toen ik daarmee startte, wist ik meteen dat dit het was wat ik wou doen. Er volgden nog andere opleidingen en workshops om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden op het echte werk. Een tijdje later kocht ik mijn professioneel materiaal, en nog wat later ging ik op zoek naar zwangere personen die interesse hadden in het laten fotograferen van hun bevalling en de geboorte van hun kind voor mijn portfolio. Ik had het enorme geluk en voorrecht om in april voor het eerst de geboorte van een lief klein meisje vast te mogen leggen, Yulia, dochtertje van Kim Calomme, een warme mama die door haar bekendheid op instagram vele deuren opende voor mij. Eén dag later al, zag ik Ellis geboren worden, en in de maanden daarna volgden Zahra, Bibi, Abel, Muze, Suze, Pippa, en Otte. Telkens een ongelooflijk bijzondere ervaring, waar ik al deze ouders enorm dankbaar voor ben. Het blijft telkens een enorm voorrecht om een zo intieme en bijzondere gebeurtenis bij te mogen wonen. Het is het meest magische en surreëel intense en speciale, én tegelijk het meest aardse, ‘oer’ en instinctieve dat er is, het valt met geen woorden te beschrijven.

Het was de bedoeling om vanaf de zomer van 2021 naar het buitenland te trekken, maar opnieuw stak de pandemie daar een stokje voor. Twee weken voor we op het vliegtuig zouden stappen in juli, werd onze hele verhuis afgelast, het begin van een aantal heel chaotische maanden. Maar ook het begin van mijn professionele avontuur hier in België. In plaats van terug als psycholoog aan de slag te gaan, startte ik in september officieel mijn onderneming op. Geboortes zijn mijn grote liefde en passie, ik doe dit werk met hart en ziel. De vele getuigenissen van de mama’s bij wie ik deze bijzondere gebeurtenis mocht delen, weerspiegelen dit, en ik durf te denken dat dit ook geldt voor de beelden die ik er heb mogen maken. Het is mijn grootste hoop dat ik voor nog vele aanstaande ouders iets mag betekenen door de beelden die ik voor hen mag maken, en dat ik door dit werk mee kan bijdragen aan het normaliseren van échte geboortes en aan het empoweren van vrouwen doorheen elke levensfase en op welke manier dan ook, ook buiten de lijntjes van geboortes en moederschap.

Intussen schrijven we 2023… Ik fotografeerde intussen 22 geboortes, leerde fantastische mensen kennen, en won internationale prijzen met m’n foto’s. Maar naast dat verhaal, dat is blijven groeien, is er ook nog het verhaal van ons gezin waar we elke dag aan schrijven. En in juli 2023 begint er een nieuw hoofdstuk in ons verhaal. Dan staat er namelijk opnieuw een internationale verhuis op de planning. Een verhuis die we niet meer verwacht hadden, maar soms gaan de dingen anders dan je op voorhand denkt. Als er iets is dat geldt voor zowel geboortes als voor het leven zelf, is het dat wel. Met heel veel pijn in het hart ga ik dus mijn zaak hier in België stopzetten in het voorjaar van 2023. In mei 2023 fotografeer ik mijn voorlopig laatste geboorte in België. Ik hoop dat er in het verre buitenland een vervolg mag komen op mijn geboortefotografie-avonturen, maar ga vertrekken zonder verwachtingen en zien wat er op mijn pad komt.